Dgrowbox.gif

Z kodem HASZYSZ dostajesz 20% zniżki w growbox.pl

Rośliny motylkowe

Z www.Wiki.Haszysz.com
Wersja z dnia 15:00, 24 lut 2013 autorstwa Herb (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Rośliny motylkowe\Bobowate

Bobowate, motylkowate (Fabaceae Lindl., Papilionaceae Giseke) – rodzina roślin należąca do rzędu bobowców (Fabales Bromhead). Należy do niej około 9,4% spośród wszystkich gatunków roślin dwuliściennych. Obejmuje w tropikach często rośliny drzewiaste, w klimacie umiarkowanym – głównie rośliny zielne. Symbioza z bakteriami brodawkowymi umożliwia wykorzystanie azotu atmosferycznego.

Zastosowanie

Rodzina o bardzo dużym znaczeniu użytkowym dla człowieka.

  • Rośliny pastewne – np. koniczyna, lucerna, seradela.
  • Nasiona roślin strączkowych są źródłem cennego białka (fasola, groch, soczewica, soja).
  • Nawozy Zielone – służą jako nawozy naturalne, wzbogacają glebę w azot.
  • Rośliny oleiste – np. soja, orzech ziemny.
  • Rośliny ozdobne – np. złotokap, glicynia, karagana, glediczja.
  • Dostarczają cennego drewna, gum i garbników np. robinia.
  • Rośliny lecznicze – np. lukrecja, nostrzyk.

Zalety uprawy jako zielone nawozy

Wiązanie azotu

Bardzo cenną zaletą wszystkich roślin motylkowatych jest unikatowa w świecie roślin wyższych zdolność symbiotycznego wiązania azotu atmosferycznego, czyli zdobywania „taniego azotu” N2 z powietrza. Wiązanie N2 atmosferycznego zachodzi w wyniku symbiozy i przy współudziale roślin motylkowatych oraz specyficznych bakterii znajdujących się w glebie. Ilość związanego tą drogą azotu jest znaczna i zależy głownie od rodzaju drobnoustroju, jego aktywności fizjologicznej, rośliny gospodarza oraz warunków środowiskowych, w jakich ten proces się odbywa. Najwięcej azotu wiążą bakterie symbiotyczne z rodziny Rhizobiaceae, wchodzące w symbiozę z następującymi roślinami motylkowatymi: koniczyna, lucerna, bobik i tworzące na ich korzeniach brodawki korzeniowe. To właśnie w brodawkach korzeniowych roślin motylkowatych przebiegają i odbywają się całe procesy biologicznego wiązania N2 atmosferycznego.

Wykorzystanie azotu

Większość biologicznie związanego azotu wykorzystywana jest przez same rośliny dla ich wzrostu i znajduje się w plonie głównym, tj. nasionach czy masie nadziemnej roślin, część natomiast dostaje się do gleby w formie wydzielin korzeniowych i resztek pożniwnych roślin. Tab1.JPG

Azot biologicznie związany przez rośliny i bakterie wykorzystywany jest, co jest warte podkreślenia, przez rośliny aż w 100%, podczas, gdy z nawozów mineralnych tylko w około 50%. Więc, z ekonomicznego punktu widzenia, uprawa roślin motylkowatych to nie tylko faktycznie uzyskany plon organów rolniczo użytecznych, ale także wzbogacenie gleby w „tani azot” związany biologicznie, za który rolnik nie musi płacić, a który jest wykorzystywany nie tylko przez rośliny aktualnie uprawiane, ale i następcze.

Eko zalety

Do zalet roślin motylkowatych zalicza się też ich duże znaczenie ekologiczne. To nie tylko wiązanie azotu atmosferycznego, czyli zdobywanie taniego azotu – czysty zysk z rolniczego punktu widzenia, ale także dodatnie oddziaływanie na bilans substancji organicznej w glebie, a dzięki rozbudowanemu systemowi korzeniowemu działanie strukturotwórcze i poprawiające stosunki powietrzno-wodne w glebie - fito melioracyjne.Wskaźnik reprodukcji materii organicznej dla roślin motylkowatych jest dodatni, co oznacza, że uprawy tych roślin wzbogacają wzbogacają gleby w cenną substancję organiczną :

Tab2.JPG

Ich uprawa ogranicza rozprzestrzenianie się chwastów co redukuje konieczność użycia środków chwastobójczych. Nie można pominąć także pozytywnego erozyjnego znaczenia roślin motylkowatych, a polegającego na ochronie gleby przed powierzchniowymi spływami wodnymi i powietrznymi gleby. Zasiewy, szczególnie wieloletnich roślin motylkowatych prowadzą do większej i lepszej ochrony gleby przed erozją, gdyż przez cały rok utrzymują glebę pod okrywą roślinną, co sprawia, że gleby te są w znacznie mniejszym stopniu narażone na bezpowrotne jej straty, spowodowane spływami wodnymi i powietrznymi gleby. Szczególną rolę w tym względzie przypisuje się lucernie i koniczynie.

źr:[1],[2]